Przedsmak życia z kapitału.
Nic w inwestycyjnym internecie nie grzeje umysłów odbiorców tak, jak pojęcie „dochodu pasywnego”. Często określa się nim pracę polegającą na zakupie, remontowaniu oraz wynajmowaniu mieszkań, a ostatnio równie często chodzi na giełdę, gdzie spekulację lub inwestowanie określa się tym samym mianem. W tym wpisie zastanowię się, jak osiągnąć 30 000 zł dochodu pasywnego przed 35 rokiem życia, ponieważ prawie 50% odbiorców moich treści jeszcze nie osiągnęła takiego wieku i wiem, że taki cel może motywować do oszczędzania i inwestowania.
Postaram się jednak, aby był to wpis merytoryczny, a nie czysto clickbaitowy, zatem przyjrzę się zagadnieniu trochę szerzej, począwszy od tego, ile właściwie trzeba zgromadzić, by móc sobie te 30 tysięcy złotych rocznie wypłacić poprzez to, ile trzeba zarabiać i oszczędzać, by taką kwotę osiągnąć aż do tego, jakie portfele inwestycyjne mogą wygenerować regularny i wysoki dochód pasywny. Życzę Ci miłej lektury i zapraszam do zadawania pytań w komentarzach.
Podcast
YouTube
W skrócie
Z tego artykułu dowiesz się:
- Ile musisz uzbierać, by uzyskać 30 tys. zł dochodu pasywnego rocznie.
- Ile musisz zarabiać i oszczędzać, by dojść do takiego kapitału.
- Czego nie mówią powierzchowne materiały o procencie składanym.
- Z jakich instrumentów finansowych (akcji, obligacji, funduszy ETF) zbudować portfel dywidendowo-odsetkowy.
Powiązane wpisy
Jak osiągnąć 30 000 zł dochodu pasywnego przed 35 rokiem życia?
Teoria jest bardzo prosta, bo trzeba zgromadzić pewną kwotę i zainwestować ją tak, by łączne przepływy pieniężne z inwestycji wynosiły 30 000 złotych rocznie. Zauważyłem, że setki twórców włączają Excela i dodają tam proste kalkulacje obiecujące „pewny dochód pasywny” nawet od niskich kwot kapitału. Dlatego zacznę od ostrzeżenia Cię przed symulacjami zbyt prostymi, by mogły być prawdziwe (i skuteczne) i pokazania, jak osiągnąć 30 000 zł dochodu pasywnego przed 35 rokiem życia na konkretnych liczbach i uwzględniając specyfikę inwestowania w Polsce.
Uwaga! W każdej symulacji założę, że w każdym roku dochód pasywny (przychód z dywidend i odsetek) jest przez inwestora wyjadany/przejadany, a nie reinwestowany. W końcu ma to być dochód pasywny, więc mimo że inwestor dodaje do inwestycji kolejne środki, to zakładam, że ten dochód pasywny chce wydawać (co roku).
Obserwuj moją stronę na Facebooku!
Znajdziesz tam mnóstwo przydatnych informacji o finansach i inwestowaniu
Obalam mit prostego dochodu pasywnego
W wielu symulacjach dotyczących wzrostu kapitału w celu uzyskania dochodu pasywnego widzę bardzo wysokie zarobki oraz niebotycznie wysokie stopy zwrotu. W takich obliczeniach często ignoruje się wpływ podatku Belki na dochód pasywny, a więc podaje się kwotę przychodu z dywidend i odsetek brutto, podczas gdy powinno się od niej odjąć 19% i podawać tylko 81% tej wartości, czyli wartość netto, a więc to, co otrzymuje inwestor.
Taka błędnie wykonana symulacja może wykazać, że „wystarczy” zarabiać w wieku 24-25 lat 7000 zł netto, uzyskiwać dość przeciętny wzrost zarobków wynoszący 3,5% rocznie, oszczędzać połowę pensji oraz uzyskać około 10% rocznie stopy zwrotu przez 11 lat i dochód pasywny przekraczający 31 tysięcy złotych rocznie murowany!
Z taką symulacją jest tak dużo problemów, że aż nie wiem, gdzie zacząć.
- Po pierwsze: założenie, że ktoś wchodzący po studiach na rynek pracy będzie zarabiał 7000 zł netto, a więc około 9800 zł brutto miesięcznie, podczas gdy średnia krajowa (którą zarabia ok. 35% najlepiej zarabiających) wynosi około 9000 zł brutto miesięcznie, może być trochę zbyt optymistyczne.
- Zakładanie, że zysk (wzrost wartości inwestycji) wyniesie 6% rocznie, a dywidendy 4% ponadto (czyli łączny zysk wyniesie ok. 10% netto rocznie) jest bardzo optymistyczne. Dodam, że to stopa zwrotu netto, więc jak uwzględnimy tu podatek Belki, to wyjdzie nam 12,34% rocznie brutto rok do roku przez 11 lat. To nie brzmi realistycznie.
Dlatego wpis zaczniemy od urealnienia tych obliczeń i bardziej trzeźwego spojrzenia na liczby, które grzeją umysły młodych i prężnych fanów dochodu pasywnego, ale mogą po prostu wprowadzać ludzi w błąd i sprawiać, że będą mieli za wysokie oczekiwania.
Jak osiągnąć 30 tysięcy złotych rocznie z inwestycji (realnie) przed 35 rokiem życia?
Zacznijmy od wylania kubła zimnej wody na głowę ambitnej młodej osoby, która chce szybko i prosto wygenerować 30 000 zł rocznie „z niczego”. Nie dość, że przy bardziej realnych założeniach dot. stóp zwrotu (7,5% rocznie) musisz faktycznie zarabiać od początku 7000 zł netto miesięcznie, to jeszcze, aby dojść do tak wysokiej kwoty pasywnego dochodu, musisz założyć szybszy wzrost zarobków (5% rocznie zamiast 3,5% rocznie) i wyższą stopę oszczędności (65% zamiast 50% miesięcznie).
Mamy więc osobę o bardzo ponadprzeciętnych zarobkach, o świetnym wzroście wynagrodzenia oraz o niezwykle wysokiej stopie oszczędności, która żyje wręcz skąpo, bo od początku z każdych zarobionych 7000 zł odkłada ponad 4500 złotych (czyli na życie wydaje tylko 2500 złotych). Ma portfel dywidendowy, więc dywidendy stanowią więcej niż wzrost wartości jego portfela (4% rocznie wobec 3,5% rocznie wzrostu portfela), a otrzymywane dywidendy wydaje, by poczuć ten dochód pasywny ;-). Nie pytaj, czemu nie reinwestuje dywidend (mimo że dalej dokłada do portfela nowe środki z zarobków), ale powiedzmy, że chce mieć dochód pasywny w każdym roku i „spalać go” np. na życiowe zachcianki.
Analityczna uczciwość wymaga zatem przyznania tu, że jeśli ktoś chce osiągnąć tak wysoki dochód pasywny (bo 30 000 zł rocznie lub 2500 zł dochodu pasywnego netto miesięcznie to dużo) w tak krótkim czasie (bo 11 lat pracy, oszczędzania i inwestowania to wcale nie tak dużo), to musi mieć ponadprzeciętne zarobki i wysoką stopę oszczędności. Wykręcenie przez niego znacznie wyższej stopy zwrotu by pomogło, ale nieznacznie lepsze wyniki prawie nie przyspieszyłyby budowy takiego dodatkowego źródła dochodów. Czy są jakieś alternatywy do bardzo wysokich zarobków i ekstremalnego oszczędzania? Owszem!
Alternatywa - wcześniejsze rozpoczęcie pracy
Pierwsza symulacja dotyczyła osoby, która pierwszą pracę na pełen etat zdobywa po studiach, czyli w wieku 24 lat. Druga symulacja dotyczyć będzie osoby, która zaczyna pracę 5 lat wcześniej, czyli w wieku 19 lat, a więc niewiele po maturze. Zaczyna od zarobków rzędu 5600 zł netto, które też wydają się niebotycznie wysokie jak dla kogoś, kto wchodzi na rynek pracy (do tego bez wykształcenia wyższego). W tym przykładzie:
- ponownie (jak w drugim przykładzie) obniżam zyski z inwestycji do 3,5% wzrostu i 4% dywidend rocznie (brutto) wobec pierwszego przykładu,
- wracam do „wyjściowej” stopy wzrostu zarobków (3,5% rocznie zamiast 5% rocznie),
- wracam do pierwotnej stopy oszczędności – 50% pensji netto jest kierowana na inwestycje (a nie 65%).
Dodanie do symulacji 5 lat zarabiania, oszczędzania i inwestowania sprawia, że nieco prościej można osiągnąć dochód pasywny rzędu 30 000 zł rocznie:
Pamiętajmy jednak, że w tej symulacji poziom zarobków jest jeszcze trudniejszy do osiągnięcia niż w pierwszej (ile znasz osób, które po maturze zarabiają 7700 zł brutto miesięcznie?). Ponownie więc moja analityczna uczciwość (że tak to nazwę) aż krzyczy, że do osiągnięcia tak wysokiego dochodu pasywnego tak wcześnie w życiu (tak, wiek 35 lat to stale dość młody wiek i piszę to prawdopodobnie dlatego, że kończę w tym roku 36 lat :D) potrzeba wysokich zarobków i dużej stopy oszczędności.
Wysokiej kwoty dochodów pasywnych i finansowej wolności nie osiąga się na ogół samym inwestowaniem ani regularną pracą etatową. Wspomagają to albo bardzo wysokie zarobki z pracy, albo lukratywny biznes, dzięki któremu zarabia się bardzo duże kwoty dość wcześnie w życiu. Załóżmy teraz, że już uzbieraliśmy między 700 a 900 tys. zł, więc „pi razy drzwi” stać nas na zapewnienie sobie odpowiednio wysokiego dochodu pasywnego. Co zrobić z pieniędzmi? Jak je zainwestować, aby móc wypłacać sobie samemu 2500 złotych miesięcznie?
Jak inwestować, by uzyskać dochód pasywny 30 000 zł rocznie?
Ilu inwestorów, tyle różnych sposobów i stylów inwestowania, ale w przypadku chęci życia z dochodu pasywnego musimy postawić na aktywa przynoszące regularny dochód. Należy też wybrać takie instrumenty, na których kwota inwestycji będzie rosła, a nie spadała lub stała w miejscu (bo przy dodatniej inflacji brak wzrostu oznacza realny spadek wartości). Tylko tak zapewnimy sobie odpowiedni dochód pasywny waloryzowany inflacją, bo przecież nie chcemy w pierwszym roku wyjąć 30 000 zł, a w kolejnych otrzymywać nominalnie też 30 000 zł, ale przy coraz niższej wartości pieniądza (czyli coraz mniej).
Ile dochodu pasywnego uzyskamy z różnych aktywów?
Jesteś ciekaw, ile procent dochodu pasywnego rocznie dają poszczególne klasy aktywów? Tego typu zestawienia robi się niezwykle trudno, bo zależą one od okresu, kraju, specyfiki rynku i szeregu innych kryteriów. Opierając się na moim doświadczeniu i skupiając na rynku polskim oraz na globalnych wersjach indeksów mogę śmiało napisać, że z obligacji skarbowych można spodziewać się około 2-4%, a z obligacji korporacyjnych tak 3-7% odsetek rocznie brutto. Wiem, że są to szerokie przedziały, co możesz odczytać dość defensywnie, ale mam na myśli czas umiarkowanej inflacji i umiarkowanych stóp procentowych i długi termin w wieloletnim uśrednieniu.
Z akcji spółek giełdowych, które znajdziesz w szerokim indeksie regionalnym lub krajowym tylko część wypłaca dywidendy. Spośród tej części, bardzo niewielka liczba wypłaca wysokie dywidendy, co sprawia, że z inwestycji w szeroki indeks giełdowy, w którym znajdują się różne rodzaje spółek, spodziewałbym się najwyżej 2% rocznie dywidend. Nieco lepiej jest dla REIT-ów (3-6% rocznie) lub ETF-ów na REIT-y, które płacą na ogół tak 2-5% rocznie dywidend brutto. Jeśli ktoś chce prosto osiągnąć wysoką stopę dywidend to jest wręcz skazany na ETF na indeks o profilu dywidendowym, gdzie główny podział przebiega po linii wysokich dywidend (high yield) lub rosnących dywidend (dividend growth). ETF-y na spółki o wysokiej stopie dywidend płacą pomiędzy 4 a 6% dywidendy brutto rocznie, a ETF-y na spółki o rosnących dywidendach tak 2-4% rocznie brutto, ale tu można spodziewać się wzrostu dywidend w czasie.
Dla fanów wysokich dywidend z niewielkich kwot inwestycji są też ETF-y Covered Call, które opisałem w tym wpisie. Za pomocą prostej strategii opcyjnej są w stanie wyciągnąć nawet 8-12% dywidendy brutto rocznie z zainwestowanego kapitału, ale ich oczywisty mankament jest taki, że na wzrostowym rynku będą rosnąć znacznie wolniej od normalnej wersji takich samych indeksów. Co nam zatem po bardzo wysokich dywidendach, jak nasz kapitał będzie rósł wolniej? No właśnie :).
Sprawdźmy, ile trzeba zgromadzić pieniędzy na każdym z rodzajów instrumentów, aby móc uzyskać z tego pasywne 30 000 złotych rocznie.
Ile trzeba zgromadzić środków w różnych instrumentach, by wygenerować 30 000 zł rocznie?
Podałem przedziały, więc teraz ustalę przeciętne (środkowe) wartości każdego z nich i sprawdzę, ile trzeba tam uzbierać, by osiągnąć z tego 37 000 zł brutto, czyli około 30 000 zł netto rocznie. Odpowiada to dochodowi pasywnemu na poziomie 2500 złotych netto miesięcznie, co dla wielu może nie wystarczyłoby na życie, ale pokryłoby im przynajmniej część wydatków w każdym miesiącu. Średnią dla różnych aktywów kwotą wymaganą do osiągnięcia dochodu pasywnego 30 tysięcy złotych rocznie jest 1 070 000 zł (1 milion 70 tysięcy złotych), co jest prawdopodobnie znacznie wyższą kwotą niż spodziewałbyś się po różnych materiałach obiecujących szybki i prosty dochód pasywny.
Największym trikiem osiągania dochodu pasywnego w praktyce jest odpowiedni dobór instrumentów tak, by przy wypłacaniu dywidend i odsetek z portfela nie skończyły nam się środki, ani realna wartość dochodu pasywnego nie malała z roku na rok. Obligacje skarbowe typu detalicznego ze swojej natury nie spełniają tego wymogu, bo zarabia się tam tylko na kuponach, a nominał z czasem nie rośnie, nie mówiąc o tym, że historycznie te indeksowane inflacją co prawda pobijały inflację, ale nieznacznie. Może się tu okazać, że nasz dochód pasywny będzie o nieprzewidywalnej wysokości (wysoki w czasie wysokiej inflacji i niski w czasie niewielkiej inflacji) oraz, że z czasem będzie on realnie malał.
Wydaje mi się, że sensowną opcją na pozyskanie pasywnego dochodu są akcje spółek dywidendowych w formie zakupu bezpośredniego lub ETF, co teraz porównam z innymi sposobami osiągnięcia regularnych przepływów pieniężnych, uzasadniając mój wybór.
Zalety i wady różnych sposobów uzyskiwania dochodu pasywnego
Zacznijmy od tego, że aby uzyskać dochód pasywny należy inwestować możliwie jak najbardziej pasywnie, czyli nie wykonywać zbyt wielu ruchów oraz nie musieć co miesiąc analizować rynku, wycen, sygnałów, wiadomości giełdowych i tym podobnych. Dlatego właśnie moim zdaniem samodzielna selekcja akcji spółek dywidendowych jest zbyt czasochłonna, by jej efekty nazywać dochodem pasywnym, nawet jeśli akcje się „raz kupiło i trzyma przez całe życie”. Istotny tu jest czas poświęcony na zbudowanie takiego portfela, a według mnie jest to zbyt czasochłonne, więc eliminuję je z konkurencji zatytułowanej „dochód pasywny”. Robię to z bólem serca, bo to właśnie dzięki portfelowi akcji spółek dywidendowych można osiągnąć dość regularne dywidendy (niektóre firmy płacą je co miesiąc) oraz wysokie lub rosnące dywidendy (wybierając spółki koncentrujące się bardziej lub mniej na wypłacie dywidend, np. popularnych dywidendowych arystokratów z USA).
Dochodem pasywnym można według mnie nazwać środki pozyskiwane z dywidend płynących z ETF-ów o profilu dywidendowym. Mają one szereg przewag nad innymi opisywanymi tu sposobami osiągnięcia regularnych dochodów, do których należą prostota, regularność oraz stabilność wzrostu dywidend (jeśli wybierze się odpowiednie fundusze ETF, ale o tym zaraz). Minusem jest to, że oferta ETF-ów dywidendowych jest bardzo szeroka i znajduje się tam równie wiele dobrych funduszy dywidendowych, jak i „pułapek”, które inwestują w firmy u schyłku swoich działalności, które wypłacają wysokie dywidendy, ale nie ma szans na ich wzrost w przyszłości.
Dochód pasywny dzięki obligacjom skarbowym opisałem już we wpisie „Jak osiągnąć dochód pasywny dzięki obligacjom 4-letnim COI? Odsetkowe schodki” i jest on możliwy do uzyskania, ale pamiętaj, że w długim terminie może on ledwo dorównać lub nieznacznie przebić inflację. To raczej nie wystarczy do uzyskania ze swoich środków rosnącego dochodu pasywnego, więc zaleca się na ogół przemieszanie akcji z obligacjami, np. połączenie ETF-u dywidendowo-wzrostowego z obligacjami COI lub innym rodzajem obligacji, który wypłaca odsetki.
Pozostaje kwestia polskich obligacji korporacyjnych, których analizę i wybór opisałem we wpisie „Jak analizować obligacje korporacyjne z GPW Catalyst?„. Minusem tej klasy aktywów jest z pewnością fakt, że poziom ryzyka bardziej przypomina tu akcje niż obligacje skarbowe, a stopa zwrotu z inwestycji jest w długim terminie (opierając się o rynek amerykański) dość znacząco niższa niż dla akcji spółek giełdowych. Jest to zresztą logiczne, bo akcjonariusz, związując się ze spółką na dłużej, ponosi większe ryzyko jej upadłości niż obligatariusz, który z natury pożycza jej swoje pieniądze tylko na określony czas.
Jako że kwestię wyboru obligacji skarbowych opisałem już w wielu wpisach, między innymi w „W jakie obligacje zainwestować? Obligacje a inflacja i stopy procentowe” to dziś skupię się na przedstawieniu ETF-ów europejskich i amerykańskich na akcje spółek dywidendowych.
Szukasz taniego konta maklerskiego do akcji i ETF-ów?
Nota XTB: Inwestowanie jest ryzykowne. Inwestuj odpowiedzialnie.
Chcesz założyć IKE/IKZE z bogatą ofertą ETF-ów?
Mój link obniża prowizję na rynkach zagranicznych z 0,29% do 0,24%.
Szukasz zagranicznego konta maklerskiego?
Pełen ranking kont maklerskich do akcji i ETF-ów znajdziesz tutaj.
30 tysięcy złotych rocznie z ETF-ów dywidendowych
Aby uzyskać 30 000 zł rocznie netto (czyli 37 000 zł rocznie brutto) przychodu z dywidend należy uzbierać około miliona złotych i ulokować go w fundusz ETF dający bieżącą stopę dywidendy wynoszącą 3,7%. Plusem jest to, że taka stopa dywidendy jest jak najbardziej do osiągnięcia wśród popularnych ETF-ów dywidendowych. Minusem jest jednak to, że ETF-y o najwyższej obecnie stopie dywidend nie muszą być tymi, które oferują też najwyższy wzrost dywidend w czasie. Pokażę to teraz na przykładach, dzieląc tę część wpisu na przegląd europejskich ETF-ów dywidendowych UCITS oraz na przegląd amerykańskich ETF-ów dywidendowych.
Europejskie dywidendowe fundusze ETF
Europejskie ETF-y o profilu dywidendowym omawiałem na blogu już wielokrotnie, ale zwykle narzekałem na to, że na ogół są gorsze od amerykańskich, bo albo nie oferują wysokiego wzrostu dywidend, albo nie zapewniają wzrostu wartości inwestycji w czasie. Dziś napiszę jednak, że nie jest tak źle i europejska oferta ETF-ów dywidendowych powoli umacnia się, zapewniając nam takie fundusze, które oferują zarówno dość wysokie, jak i rosnące dywidendy. Do wejścia w szczegóły o ETF-ach posłużę się jak zwykle niezastąpionymi portalami justETF i AtlasETF, skąd zaczerpnąłem dane o wszystkich funduszach prezentowanych w tych 2 rozdziałach.
Pierwszą z kategorii europejskich ETF dywidendowych są fundusze na globalne spółki dywidendowe, które w portfelach mają zarówno spółki z rynków rozwiniętych (np. USA, Wielka Brytania, Kanada, Australia i Japonia), jak i spółki z rynków wschodzących (np. Chiny, Indie, RPA, Brazylia lub Polska). Największym i najpopularniejszym z takich funduszy jest Vanguard FTSE All-World High Dividend Yield (IE00B8GKDB10, ticker VHYL/VHYD), zapewniający niezłą stopę dywidendy (3,4% brutto w 2024 roku) i największy wzrost dywidend w ostatnich 8 latach spośród funduszy z tej kategorii. Konkuruje z nim zwłaszcza fundusz Franklin Global Dividend (IE00BF2B0M76, ticker FGRD), który pod kątem łącznej stopy zwrotu wygrywa ze znacznie większym Vanguardem (aktywa 6,2 mld USD wobec 0,1 mld USD dla Franklina), ale pod względem wysokości i wzrostu dywidend dość znacząco z nim przegrywa.
Drugą kategorią są ETF-y na spółki dywidendowe notowane na rynkach rozwiniętych, z których największym jest VanEck Developed Markets Dividend Leaders (NL0011683594, ticker TDIV), którego holenderska rezydentura nie spodoba się tym, którzy chcą unikać podatku u źródła od wypłaty dywidendy na 2 poziomie (gdy fundusz ETF wypłaca ją inwestorowi). Wypłaca on znacznie wyższe dywidendy od konkurencyjnych ETF-ów (stopa dywidendy w 2024 roku wyniosła 4,55% brutto wobec średnio około 2,3% dla 3 alternatyw), co w połączeniu z tym, że przynosi wieloletnie, dobre wyniki, może sprawiać, że inwestor szukający dochodu pasywnego skupi się właśnie na nim. Sensowny wzrost dywidend w ostatnich 8 latach zapewniły tylko VanEck Developed Markets Dividend Leaders oraz Fidelity Global Quality Income (IE00BYXVGZ48, FGQI):
Jeśli europejski inwestor chciałby mieć dostęp do spółek dywidendowych z USA to jedynym rozsądnym wyborem wydaje się fundusz The Fidelity US Quality Income UCITS (IE00BYXVGX24, ticker FUSD), który zdeklasował konkurencję pod kątem wzrostu dywidend w czasie oraz całkowitej stopy zwrotu z okresu 2017 – połowa 2025:
Gdzie kupić przedstawione tu ETF-y? Zajrzyj do mojego aktualizowanego na bieżąco rankingu kont maklerskich do akcji i ETF-ów (polskich i zagranicznych).
Jeśli ktoś szuka naprawdę dobrych funduszy dywidendowych na USA, to prawdopodobnie powinien zainteresować się ETF-ami rezydującymi w USA. Dlatego właśnie przedstawię teraz ofertę ETF-ów amerykańskich, dzięki którym można uzyskać dochód pasywny.
Amerykańskie dywidendowe fundusze ETF
Jeśli masz dostęp do amerykańskich funduszy ETF (np. za pomocą polecanego przeze mnie Firstrade, z którego konta od lat zresztą sam korzystam), to otworem przed Tobą stoi oferta ETF-ów dywidendowo – wzrostowych (dividend growth), które zapewniają dobrą łączną stopę zwrotu oraz korzystny wzrost dywidend w czasie, aby móc spodziewać się tego, że pokona on inflację. Oto 4 najpopularniejsze ETF-y amerykańskie na amerykańskie spółki wzrostowo-dywidendowe oraz 4 najpopularniejsze ETF-y amerykańskie na spółki dywidendowo-wzrostowe spoza USA:
Zaczniemy od tych pierwszych, czyli 4 gigantycznych funduszy ETF na amerykańskie spółki dywidendowo-wzrostowe o aktywach pomiędzy 57 a 340 miliardów dolarów. Jeśli chodzi o całkowitą stopę zwrotu w badanym okresie (2014 – II 2025), to najlepszy był WisdomTree US Quality Dividend Growth Fund (US97717X6691, ticker DGRW), który pod kątem wzrostu wypłacanych dywidend jest znacznie gorszy od konkurencyjnych, większych funduszy.
Najlepszy balans pomiędzy całkowitym wzrostem, wzrostem dywidendy a stopą dywidendy zapewniają Schwab US Dividend Equity ETF (US8085247976, ticker SCHD) oraz iShares Core Dividend Growth ETF (US46434V6213, ticker DGRO), które na pewno przypasują inwestorowi poszukującemu dochodu pasywnego. Największy ze stawki, popularny ETF Vanguard Dividend Appreciation ETF (US9219088443, ticker VIG – nie mylić z WIG – Warszawskim Indeksem Giełdowym ;-)) ma niezłe wyniki i dobry wzrost dywidend, ale jego stopa dywidendy pozostawia wiele do życzenia (jest na ogół niższa niż 2% brutto rocznie).
Jeśli ktoś chciałby uzupełnić inwestycję w amerykański ETF na amerykańskie spółki wzrostowo-dywidendowe drugim ETF-em, który posiada resztę świata (global ex-US), ale z filtrem dywidendowym, to istnieją właściwe w tym celu fundusze ETF. Ten segment oferty amerykańskich ETF-ów jest dość nieintuicyjny, bo ETF-em zapewniającym największy całkowity zwrot, jak i najwyższe oraz prawie najbardziej rosnące dywidendy z tej stawki jest Vanguard International High Dividend Yield ETF (US9219467944, ticker VYMI):
Połączenie jednego z powyższych 4 ETF-ów z jednym z pierwszych 4 ETF-ów (na spółki dywidendowe z USA) da inwestorowi dobrą ekspozycję na spółki dywidendowo-wzrostowe z całego świata. Łącząc ETF-y różnych dostawców i na indeksy z różnych rodzin warto jednak uważać na kompletność indeksów, bo możemy tak niechcący wyciąć sporą część świata. Dla szukających kompletnego portfela ETF ze skupieniem na przepływach pieniężnych prostszym rozwiązaniem będzie wybór jednego ETF-u europejskiego o pokryciu globalnym.
Obserwuj mnie na Twitterze (X):
Subskrybuj mój kanał YouTube:
Poblemy z teoretycznie prostym rentierstwem giełdowym
Jeśli myślisz, że już wiesz, jak osiągnąć 30 000 zł dochodu pasywnego przed 35 rokiem życia i że będzie to proste, to muszę Cię raz jeszcze powstrzymać i trochę ostrzec. Inwestowanie dywidendowe ma wiele wad i niedociągnięć, a najważniejszymi z nich są:
- ignorowanie całkowitej stopy zwrotu i skupianie się tylko na dywidendach,
- ignorowanie wzrostu dywidend i skupianie się tylko na ich wysokości (stopie),
- przepłacanie podatków (od dywidend płacimy 19% podatku Belki od całej kwoty),
- przepłacanie prowizji (jeśli reinwestujemy dywidendy),
- złożoność strategii – wysoka liczba instrumentów i kont maklerskich,
- niestabilność dochodu pasywnego – dywidendy nie są gwarantowane i nie zawsze rosną. Z kolei odsetki zależą od polityki monetarnej (zwłaszcza stóp procentowych),
- brak regularności dochodu – dywidendy i odsetki nie są wypłacane regularnie.
Jako że to ostatnie jest najprostsze do skorygowania, to właśnie na tym się skupię w ostatniej części tego wpisu.
Jak osiągnąć regularny dochód pasywny?
Jeśli prowadzisz portfel dywidendowy, to z pewnością zauważyłeś, że Twój pasywny dochód (przychód) nie jest regularny i że w pewnych miesiącach roku otrzymujesz znacznie więcej dywidend niż w innych. Solucją na tę niedogodność jest przenoszenie niewykorzystywanych do życia (niewydawanych) nadwyżek z dywidend i odsetek na konto oszczędnościowe, z którego później będziemy „wypłacać sobie regularną pensję”. Graficznie przedstawiłbym to następująco:
Jedyny problem w tym, że oferta kont oszczędnościowych zależy od obecnych stóp procentowych i że dla rentierów o zasobnym portfelu może nie być zbyt wielu ofert promocyjnych, gdzie mogliby „parkować” na kilka miesięcy kwoty rzędu dziesiątek tysięcy złotych. Alternatywą dla kont oszczędnościowych są oczywiście lokaty i krótkoterminowe obligacje skarbowe, ale w tym przypadku pamiętajmy o karach za zerwanie, które w przypadku lokat często wynoszą równowartość całych zgromadzonych dotychczas odsetek (stąd polecam konto oszczędnościowe w celu zachowania elastyczności wypłat).
Na pozostałe problemy związane z podejściem dywidendowym zostawię sobie przestrzeń w kolejnych wpisach, bo coś czuję, że to nie ostatni wpis o tworzeniu dochodu pasywnego na moim blogu.
Podsumowanie
Wpis, którego lekturę kończysz, miał na celu pokazanie, jak trudne jest osiągnięcie 30 000 złotych dochodu pasywnego rocznie przed 35. rokiem życia i że będzie to wymagało albo wysokich zarobków, albo dużych wyrzeczeń (wysokiej stopy oszczędności). Sprawy nie ułatwia fakt, że nawet jeśli uzbierasz ten milion (lub około miliona) złotych, to musisz to rozsądnie zainwestować, aby nie dość, że dochód był w odpowiedniej wysokości, to jeszcze, aby realnie rósł, a nie malał wraz z upływem czasu. Na koniec dochodzi logistyka w postaci regularności dochodu (lub jej braku), którą też należy rozsądnie i dokładnie zaplanować, by niczego nie pozostawiać przypadkowi. Rentier pragnący żyć z kapitału musi mieć wszystko „jak w zegarku”, by pasywny dochód zastąpił mu pracę, a nie wygenerował więcej stresu niż komfortu psychicznego.
Daj znać, czy ten wpis Ci się podobał i czy chciałbyś więcej wpisów na blogu o dochodzie pasywnym z regularnego inwestowania. Mam nadzieję, że się podobało i jeśli lubisz mój blog, to pamiętaj o możliwości subskrybowania mojego kanału YouTube (inwestomat).
Zapisz się do mojego newslettera:
Zastrzeżenie
Informacje przedstawione na tej stronie internetowej są prywatnymi opiniami autora i nie stanowią rekomendacji inwestycyjnych w rozumieniu Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 października 2005 roku w sprawie informacji stanowiących rekomendacje dotyczące instrumentów finansowych, ich emitentów lub wystawców (Dz. U. z 2005 roku, Nr 206, poz. 1715). Czytelnik podejmuje decyzje inwestycyjne na własną odpowiedzialność. Autor bloga nie ponosi odpowiedzialności za treść reklam umieszczanych na blogu.
