Najciekawsze fundusze ETF UCITS na 2025 rok

Jeśli śledzisz moje materiały, to wiesz, że raczej unikam poruszania tematu derywatów, w tym opcji, uważając, że większość inwestorów indywidualnych raczej na tym straci, a nie zyska (co zresztą potwierdzają liczne badania, np. to i to). Nie twierdzę, że na strategiach opcyjnych nie da się zarabiać, ale sądzę, że inwestor indywidualny, dla którego inwestowanie jest zajęciem dodatkowym, powinien trzymać się od derywatów z daleka lub najpierw odbyć gruntowne przeszkolenie przed rozpoczęciem takiego inwestowania. Nie wchodząc głębiej w temat filozofii sensowności inwestowania w derywaty, spójrzmy na bardzo popularne ETF-y dywidendowe wykorzystujące strategię opcyjną do zwiększenia swoich dywidend, czyli popularne ETF-y Covered Call.

Zacznę od prostego wyjaśnienia tej strategii opcyjnej, bo bez tej wiedzy nie powinniśmy rozpatrywać sensu inwestowania w ETF-y tego rodzaju. Spróbuję zrobić to bez używania nomenklatury opcyjnej, jako że na blogu nie mam jeszcze wpisu o opcjach i nie chcę musieć go pisać przy okazji tłumaczenia jednej prostej strategii. Wystawienie opcji covered call oznacza to, że posiadamy akcje jakiejś spółki lub jednostki ETF-u na jakiś indeks, jednocześnie sprzedając (komuś) możliwość odkupienia naszych akcji/jednostek w przyszłości po nieco wyższej cenie niż obecna. Wystawienie opcji oznacza nasz dochód w postaci premii opcyjnej, która trafia do nas jako dodatkowy dochód (to właśnie to jest w głównej mierze źródłem wysokich „dywidend” ETF-ów tego rodzaju).

Jaki sens ma regularne wystawianie opcji w pewnym sensie „przeciwko” posiadanym przez siebie papierom (skoro nie planujemy ich sprzedawać)? Taki, że w przypadku scenariusza, w którym w okresie trwania opcji nie dojdzie do jej ceny wykonania (tej, po jakiej zgodziliśmy się sprzedać nasze papiery), to inkasujemy czysty zysk z premii opcyjnej, a instrumenty bazowe (np. akcje lub ETF-y) pozostają nasze. Podobnie sensowne jest wystawienie takiej opcji, gdy nastawiamy się na scenariusz strat, bo będą one nieco zredukowane przez uzyskanie premii opcyjnej, choć będziemy dalej w posiadaniu stratnych instrumentów finansowych. 

Najgorszy dla covered call scenariusz to paradoksalnie ten, który jest dla posiadacza akcji najlepszy, czyli wysoki i dynamiczny wzrost cen akcji/jednostek ETF-u, na który wystawił opcję call, bo sprawi, że nasze wzrosty będą ograniczone, a my będziemy zmuszeni do odsprzedaży komuś papierów po cenie wykonania opcji, która jest obecnie niższa niż cena rynkowa tych papierów (więc będziemy mogli/musieli je odkupić drożej na rynku). To właśnie to sprawia, że strategia ta jest dyskusyjna w długim terminie, a w krótkim wymaga „szklanej kuli” polegającej na umiejętnym wykrywaniu „trendu bocznego”, czyli takiego, w którym nie ma ani mocnych ruchów cen w górę, ani w dół.

ETF-y tego rodzaju nazywają się zazwyczaj „premium income” albo „covered call” i realizują strategię tego rodzaju na jednym z głównych indeksów akcji, np. S&P 500 lub NASDAQ 100, kusząc inwestorów bardzo wysokimi dywidendami. Ciężko dziwić się fanom dywidend, że te ETF-y ich kuszą jeśli amerykański QYLD (Global X NASDAQ 100 Covered Call ETF) wypłacił w 2024 roku dywidendę wynoszącą 2,28 USD przy cenie 18,20 USD pod koniec roku (co oznacza roczną stopę dywidendy w wysokości 12,5%!). Niewiele mniejsza była dywidenda z ETF-ów Covered Call na indeks S&P 500, której stopa w 2024 wyniosła około 10,5%. Powyższe sprawia, że po ponad dekadzie obecności na amerykańskiej giełdzie, takie ETF-y w 2023 roku zaczęły pojawiać się także w Europie. Oferowane są przez 2 dostawców – JP Morgan i Global X, z czego te pierwsze mają niższy koszt roczny (0,35% wobec 0,45% konkurencji).

Im bardziej wzrostowy indeks bazowy, tym wyższe dywidendy z takiej strategii, ale też, tym bardziej ucinamy sobie potencjalne zyski, więc nie dziwota, że tego rodzaju fundusze są głównie na indeksy amerykańskie, a zwłaszcza rekordowy w ostatnich latach indeks innowatorów NASDAQ 100. Aktywa funduszy UCITS tego rodzaju są dość imponujące, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że są one w Europie od dość niedawna. Największe 3 fundusze UCITS tego rodzaju to:

• JPMorgan Nasdaq Equity Premium Income Active ETF (IE000U9J8HX9, tickery JEPI/JEIP) z ponad 800 mln euro aktywów.
• JPMorgan Global Equity Premium Income Active ETF (IE0003UVYC20, tickery JEPG/JGPI) z ponad 350 mln euro aktywów.
• Global X Nasdaq 100 Covered Call ETF (IE00BM8R0J59, tickery JEPQ/JEQP) z ponad 300 mln euro aktywów.

Czy jednak warto w nie inwestować dla samych wysokich dywidend? Zastanówmy się teraz nad ich efektywnością oraz nad tym, w jakich strategiach mogą znaleźć one zastosowanie.