Inwestowanie pasywne interesuje wiele osób, które nie chcą poświęcać dużo czasu na zastanawianie się, gdzie i jak lokować swoje pieniądze. Wiąże się to zazwyczaj także z brakiem możliwości spędzania długich godzin na zapoznawaniu się z niuansami tego obszaru. Dlatego pasywne inwestowanie postanowiłem opisać nieco inaczej, niż robię to w przypadku większości zagadnień poruszanych w artykułach na tym blogu. Zazwyczaj piszę długie wpisy, w których usiłuję (z różnym skutkiem) wyczerpać analizowany temat. Można powiedzieć, że po dwóch latach prowadzenia bloga Inwestomat jest to już mój znak rozpoznawczy, a wielu obserwatorów żartuje sobie, że mógłbym opakować treść kilku lub kilkunastu wpisów w twardą oprawę i wydać z tego książkę, która treścią nie odbiegałaby od innych dzieł finansowych, które są dostępne na polskim rynku. Tym razem zdecydowałem się nieco odbiec od znanej wszystkim konwencji, swoje myśli zawierając w krótkim i dynamicznym wpisie, w którym przedstawię cztery sposoby na proste inwestowanie pasywne za pomocą funduszy ETF. Stawiam dziś na skondensowaną formę, więc nie będzie tu żadnych symulacji, a jedynie opis i dyskusja na temat czterech prostych portfeli bazujących na tanich funduszach ETF.

Chcę jednak podkreślić, że mniejsza objętość dzisiejszego wpisu jest jedynym aspektem, który odróżnia go od innych artykułów, które od lat wzbogacają mój blog o oszczędzaniu. Jak zawsze zadbam o to, aby pogłębioną wiedzę zaprezentować prostym językiem, zrozumiałym nie tylko dla doświadczonych inwestorów, ale i osoby na początku swojej przygody z rozsądnym zarządzaniem pieniędzmi. Taka forma wpisów pozwala przedstawiać złożone zagadnienia, takie jak inwestowanie, oszczędzanie czy zarabianie, w sposób przystępny i wartościowy dla każdego czytelnika.

Opisując temat, jakim jest inwestowanie pasywne, skupię się przede wszystkim na prostocie. Zbuduję portfele dla osób chcących inwestować możliwie prosto i tanio, bez potrzeby poświęcania na to więcej niż kilku godzin w ciągu roku. Przedstawione portfele posiadać będą identyczną lub zbliżoną zawartość, różniąc się jedynie stopniem skomplikowania, kosztami rocznymi i łatwością zarządzania nimi wraz z upływającym czasem. Wszystkie cztery portfele można „obudować” w parasole podatkowe typu maklerskie IKE i IKZE, co z pewnością ucieszy większość inwestorów długoterminowych.

Wpis zacznę od opisu pomysłu na każdy opisywany pasywny portfel inwestycyjny, w którym zawrę też wymagania im stawiane. Podzielę się także kilkoma przemyśleniami na temat budowy zbyt skomplikowanych i mało wydajnych portfeli pasywnych, czyli pułapki, w którą wpada wielu niedoświadczonych inwestorów tworzących swoje pierwsze portfele inwestycyjne. Jeśli interesuje Cię więc proste inwestowanie pasywne, które nie będzie wymagać od Ciebie bardzo aktywnego zaangażowania, to serdecznie zachęcam do lektury dalszej części wpisu!

W przypadku portfela 3 zaproponowałbym tylko jedną modyfikację:

• Portfel 3.1 miałby obligacje EDO zamiast ETF-a na globalne obligacje. Kombinacja EDO + ACWI staje się z czasem „wizytówką polskiego inwestora pasywnego” i chyba najprostszym i najrozsądniejszym portfelem, który można prowadzić w Polsce. Warto wspomnieć, że możliwa jest tu każda proporcja akcje/obligacje i wielu początkujących zaczyna np. od 50%/50%, by na spokojnie oswoić się ze zmiennością rynków akcji.

Choć „podmianka obligacji” jest zmianą standardową, która pasuje do każdego z trzech pierwszych portfeli, to w przypadku tego trzeciego umożliwia zakup tylko jednego instrumentu na każdym z kont, czyniąc ją jeszcze przystępniejszą i prostszą w wykonaniu. Prawdziwy minimalista może zechcieć pójść jeszcze jeden krok dalej, wybierając fundusz z rodziny LifeStrategy.

Osoby, które odwiedzają mój blog przynajmniej od początku 2021 roku, z pewnością czytały wpis o funduszach „strategii życiowej” Vanguarda. „Vanguard LifeStrategy, czyli portfel inwestycyjny w jednym ETF-ie” pozwala maksymalnie uprościć sobie proces inwestowania, ucinając zbędne pozycje do minimum i zapewniając portfel globalnych akcji i obligacji w ramach jednego instrumentu finansowego. Taki „portfel” wyglądałby następująco:

Oczywistym (ale nie rażącym) minusem tego rozwiązania są jego koszty wynoszące 0,25% w skali roku. Z jednej strony nie jest tak źle, bo w ofercie inwestycyjnej europejskich dostawców ETF-ów normą są fundusze aktywne pobierające nawet 0,5% – 1% rocznie za zarządzanie. Jako długoterminowi inwestorzy pasywni chcielibyśmy jednak ciąć koszty, gdzie tylko się da, a rozwiązanie Vanguarda jest najdroższą z przedstawionych dziś opcji. O zaletach portfela mógłbym pisać godzinami, więc ograniczę się tylko do nawiązań do poprzednich wariantów.