Zanim przejdziemy do sedna wpisu o tym, jakie ETF-y do portfela wybierać, pragnę wyjaśnić, w jaki sposób prowadzi się każdy z portfeli, które tu opisałem i jaki rodzaj inwestora będzie nimi operował najlepiej. Zacznijmy od tego drugiego, aby każdy z Was mógł szybko zweryfikować, czy ten wpis w ogóle jest przeznaczony dla niego oraz czy znajdzie tu coś ciekawego dla siebie. Kto według mnie powinien interesować się budowaniem portfela inwestycyjnego złożonego z samych funduszy pasywnych? Jakie czynniki należy wciąż pod uwagę, decydując się na portfel ETF?

Oto sugerowane parametry modelowego inwestora w ETF-y:

• Czas. Zabrzmi to dziwnie, ale decydując się na portfel złożony z samych ETF-ów nadmiar czasu będzie Twoim przeciwnikiem. Dlaczego? Otóż inwestowanie w fundusze pasywne powinno być naprawdę takie, jak sugeruje ich nazwa, a szukający przygód spekulanci nie znajdą w nim niczego pociągającego. Jedna godzina na miesiąc, a nawet na kwartał w zupełności wystarczy do sprawnego zarządzania portfelem ETF.
• Okres inwestycji. Pamiętaj, że wszystkie sugerowane w tym artykule ETF-y mają ekspozycję na rynki zagraniczne, a więc kupując je, wystawiasz się na ryzyko walutowe. O ryzyku walutowym i jego redukcji więcej przeczytasz we wpisie „Ryzyko walutowe w inwestowaniu w ETF. Zabezpieczać czy nie?„, ale pamiętaj, że jeżeli Twój okres inwestycji jest krótszy od 10 lat, to stanowczo odradzam inwestowanie więcej niż 20-25% swojego majątku w jakikolwiek z przedstawionych tu portfeli, z których każdy ma 100% wystawienia na ryzyko walutowe. Jeśli budujesz portfel na lata, to w ciągu dekady inwestowania prawie na pewno trafisz na dobry moment do wyjścia z inwestycji po korzystnym kursie walutowym wobec złotego. Pamiętaj też o unikaniu kupowania ETF-ów na tzw. walutowych maksimach, czyli blisko historycznych maksimów kursu waluty lub walut obcych, w których dany fundusz ETF inwestuje.
• Pieniądze. Inwestowanie w zagraniczne ETF-y warto rozpocząć od kwoty około 25 000 złotych, planując corocznie dokładać podobną sumę. Nieprzypadkowo podana przeze mnie kwota jest dosyć bliska limitowi wpłat na IKE i IKZE, bo właśnie przy użyciu tych kont sugeruję zacząć przygodę z ETF-ami, zwłaszcza tymi wypłacającymi dywidendy (ang. distributing).
• Mentalność „kup i trzymaj”, raczej niż „kup i sprzedaj” oraz „kupuj partiami, niezależnie od ceny i w określonych odstępach czasu”, prędzej niż „spróbuj znaleźć dołek i kupić jak najtaniej”.
• Potrzeba kontroli również będzie w inwestowaniu ETF-owym Twoim przeciwnikiem. Im rzadziej będziesz sprawdzał kurs/stan swoich inwestycji, tym lepiej poradzisz sobie jako inwestor pasywny. Najlepszym sposobem na uniknięcie pokusy nadmiernego reagowania jest brak świadomości sytuacji (serio!).
• Skłonność do ryzyka nie jest tutaj bardzo istotna, gdyż prezentowane portfele będą obarczone zróżnicowanym ryzykiem inwestycyjnym. Pierwsze trzy będą tylko trochę bardziej ryzykowne od lokat bankowych, zaś te ostatnie tak bardzo, że aż strach je wybrać ;).

Napisałem już na ten temat bardzo obszerny artykuł zatytułowany „ETF (3/6) – Jak kupić ETF? Porównanie ofert, kont i możliwości„, więc żeby nie dublować treści, jedynie wspomnę o wnioskach z niego płynących w kontekście budowania portfela. Wszystkie portfele poza dziesiątym, będącym dosyć specjalnym dodatkiem, dedykowanym jednemu z moich najwierniejszych czytelników, zbudujesz, inwestując przy pomocy jednego z polskich kont maklerskich z ofertą zagraniczną (obecnie DM BOŚ, XTB i BM mBanku).

Szerokość oferty to jedno, ale nie bagatelizuj też trudności rozliczenia podatkowego związanego z ETF-ami. W poprzednim wpisie z tej serii, czyli ETF (5/6) – Jak rozliczyć podatek z ETF-ów? Zyski i dywidendy przekazałem Ci całą swoją wiedzę na temat rozliczenia podatkowego zysków z funduszy pasywnych, a płynie z niej jeden ważny wniosek. Jeżeli chcesz inwestować naprawdę pasywnie, to konto w polskim domu lub biurze maklerskim oszczędzi Ci godzin własnoręcznego rozliczania podatku z zysków ze sprzedaży jednostek ETF-ów.

Co więcej, zakładając konto w instytucji oferującej również maklerskie IKE i IKZE będziesz mógł inwestować w ETF-y wypłacające dywidendy, nie martwiąc się kłopotliwym rozliczeniem podatku z nimi związanego. To znaczne uproszczenie dla inwestora defensywnego (a może nawet leniwego?), czyli takiego jak ja. Samo prowadzenie portfela pasywnego znacznie ułatwi Ci odpowiedni plik do jego śledzenia. Takie narzędzie zbudowaliśmy w ramach wpisu „Akcje (10/10) – Własny arkusz do monitorowania inwestycji„, który koniecznie przeczytaj i zaimplementuj, gdy tylko zaczniesz prowadzić swój własny portfel inwestycyjny. Jeśli moje wpisy są dla Ciebie pomocne, a jeszcze nie masz konta maklerskiego, to będę wdzięczny, jeśli założysz je z jednego z linków w boxie poniżej. Dzięki!

W poniższej tabeli (jest interaktywna, a więc w wersji mobilnej możesz ją przesuwać w poziomie) zawarłem detale dotyczące przykładowej budowy portfela. Piszę „przykładowej”, gdyż nawet z dostępnością tylko 307 zagranicznych funduszy w mBanku dasz radę złożyć go przynajmniej na kilka różnych sposobów, a ten jest jedynie jednym z nich i wcale niekoniecznie najlepszym:

Najmniej ryzykowny z trzech portfeli przepływów pieniężnych złożysz z czterech lub mniej funduszy ETF, stąd śmiało możesz go zacząć prowadzić kwotami rzędu kilkunastu tysięcy złotych, nie narażając się na przepłacanie prowizji. Ze względu na jego niski potencjał wzrostu sugerowałbym jednak rozpatrzenie jednego z jego bardziej ryzykownych odpowiedników, przykładowo portfela piątego. W porównaniu wyników trzech pierwszych portfeli zobaczysz, że wartość jednostek ETF-ów na obligacje korporacyjne w sytuacjach wzmożonego ryzyka na rynkach kapitałowych zazwyczaj spada w tandemie z akcjami. Z tego powodu drugi portfel z zestawienia nie jest wcale taki stabilny, a zyski z niego ograniczone są w zasadzie do jego dywidend.